DPB Leesclub - Charles Kuijpers

 

Met “De dode kamer” van Bronja Hoffschlag verscheen eind 2013 een debuutthriller van ongekend hoge kwaliteit. Het lijvige boek van 708 dichtbedrukte pagina’s, het eerste deel van de Trilogie X, is een waar meesterwerk en verdient alle denkbare erkenning. Met spanning wachten we op het tweede deel dat naar verwachting in 2015 zal verschijnen.
“Ik heb nog wel iets anders liggen”, sprak de schrijfster onlangs bescheiden, en zij ging aan het schaven. Het resultaat daarvan is het recentelijk verschenen fraai gepolijste boekje van niet meer dan 112 bladzijden in ruime druk met de titel “Snuff”. Met deze pennenvrucht bewijst Bronja op schier onnavolgbare wijze dat zij ook een complete én bijzondere thriller kan schrijven met relatief weinig woorden. En dat is een kunst die slechts weinigen beheersen.

De succesvolle jonge thrillerschrijver Sixten Jinks vertrekt tot ontsteltenis en boosheid van boekhandelaar Jonas Berg tijdens een signeersessie van zijn nieuwe boek “Koud staal” in diens boekhandel voortijdig met zijn bewonderaarster Elin, een studente. De twee bereiken in weerwil van hun fysieke bedoelingen evenwel nimmer de woning van Elin, maar belanden in een naargeestig filmscenario. Zij worden daarin onder druk voor vreselijke dilemma’s geplaatst.

Intussen krijgt de lezer via flashbacks een inkijk in het vroegere leven van Elin en haar vriendin Astrid Lovgren. De vader van Astrid wier moeder Lydia bij een verondersteld ongeluk om het leven is gekomen, blijkt een bijzondere invloed op het leven van de twee vriendinnen te hebben.

In het laatste deel van het verhaal wordt de functie van de terugblikken kristalhelder. En dan blijkt dat de plot van het verhaal gewoonweg magistraal is.

Bronja Hoffschlag laat zich in “Snuff” wederom van haar allerbeste schrijverskant zien. Zij staat op een eenzaam hoog niveau en beoefent een genre dat zich moeilijk laat beschrijven. Haar taalgebruik is evenwichtig en beeldend waardoor het intrigerende en mysterieuze verhaal zich gemakkelijk laat lezen. En de lezer gaat als vanzelf mee in een continu denkproces over de vraag wat er nu eigenlijk écht aan de hand is.
Hoffschlag gebruikt een enkele keer fraaie zwarte humor. Zo beschrijft zij de gedachten van een der betrokkenen in nogal bezwarende omstandigheden als volgt:

“Hij mag niet de fouten maken die personages in B-films altijd maken, vlak voordat ze een bijl in hun voorhoofd krijgen of worden bewerkt met een kettingzaag. De overlevenden overleven altijd omdat ze tijd weten te rekken, totdat ze gered worden of doordat ze dat ene juiste moment afwachten om te kunnen ontsnappen.”

“Snuff” is een groots verhaal met een geniale plot en een volkomen onverwacht einde.

 

Thrillerlovers - Anne-Jan de Jong

 

Wie is Bronja Hoffschlag?

Is zij niet die regisseur van films als Saw en 8MM?
Is zij niet één van de Rolling Stones?
Is zij niet één van die vele Scandinavische thriller-auteurs?

Cut! We doen deze take nog eenmaal over!

Bronja Hoffschlag verraste een ieder eind vorig jaar met haar debuut ‪'‎De Dode Kamer‬'. Een boek waar iedereen het ineens over had, een debuut van maar liefst om en nabij de 700 pagina's en het eerste deel van de project X trilogie. Inmiddels is Bronja al druk bezig met het het tweede deel en schreef tussendoor ook nog even een mini-thriller met de naam Snuff.

Dat deze vrouw veel in haar mars heeft mag gezegd worden. Ik denk dat men over 20 jaar zal zeggen : Oh, Bronja! Ja dat was die auteur van die reeks geweldige boeken, die vervolgens ook nog allemaal door haarzelf werden verfilmd.

In deze mini-thriller maken we kennis met Sixten Jinks, een beetje een arrogante, vreemde en eigenaardige auteur, die op een dag lijkt te zijn belandt in één van zijn eigen thrillers. Wie speelt er hier een ziek spelletje?

De spanning die ik een beetje mistte in de dode kamer, vind ik in Snuff dubbel en dwars terug. Evenals Bronja haar plezierige en vlotte schrijfstijl die van de bladzijden afspat. Je zou niet zeggen dat we hier pas te maken hebben met het 2e boek van deze auteur.

Deze mini-thriller staat garant voor het nodige leesplezier en is dé mini-thriller van deze zomer!

 

Boekenbijlage - Felice Beekhuis

 

Voor ik begon de lezen in Snuff wist ik niet wat de term snuff-film inhield, en dat is maar goed ook. Zodra je dit weet, weet je onmiddellijk welke kant het boek op zal gaan. Al blijven er nog steeds vragen open staan: Wie? Hoe? En waarom? Ook als je wel weet wat een snuff film is, is het boek Snuff nog steeds een aanrader. Maar weet je het niet, zoek het dan niet van tevoren op.

Hoofdpersoon Sixten Jinks is schrijver, en behoorlijk succesvol in zijn thuisland Zweden. De boeken die hij schrijft, lijken op het genre dat Hoffschlag zelf schrijft, al dan niet met een extra horror-tintje voor Sixten. Boeken moeten spannend zijn, met onverwachte wendingen. Logica is niet zo belangrijk, omdat de echte wereld ook niet altijd logisch is. Een literair, realistisch hoogstandje verkoopt niet goed, een spannende thriller wel. Ik denk dat dit waar is, en dit beschrijft ook vooral Hoffschlags eigen boeken. Sixten heeft soms moeite met fictie en realiteit, maar bij sommige elementen lijkt dit voor Hoffschlag ook het geval.

Goed aan Snuff is dat het experimenteel is, net even anders dan andere boeken. Het is een goed doordacht, origineel verhaal: wie is nu eigenlijk echt de vijand, en wiens vijand is het? En mocht je als lezer uiteindelijk toch nog met vraagtekens zitten, is dat geen probleem. Sixtens uitgever Alexandra snapt er nog minder van dan jij, en krijgt de ontknoping nog eens haarfijn uitgelegd.

Met Snuff levert Hoffschlag weer een ijzersterk verhaal af, en dat in slechts 119 pagina’s.

 

The Bookbabe - Cisz Strasters

 

"De eenzaamheid van de ruimte biedt een zekere geruststelling." ~ p33.

Snuff is een absolute mindfuck van 119 pagina's. Normaal zou ik bij korte verhalen gaan klagen dat ze te kort zijn, maar in dit geval is het verhaal juist perfect. Bronja weet wederom je aandacht goed vast te houden vanaf de eerste pagina. Door te spelen met heden en verleden krijg je steeds meer informatie over de huidige situatie, een techniek waarin Bronja meester in is!

"Zijn emoties ten opzichte van deze mannen zouden beperkt moeten blijven tot woede en haat, maar voor het eerst komt er een tegengestelde emotie bij." ~ p62.

Wakker worden en ontdekken dat je vast gebonden en opgesloten zit in een onbekende ruimte. Thriller fanaten zullen gelijk aan Saw denken, en daar word dan ook in het verhaal gelijk korte metten mee gemaakt. Is het puur toeval dat Sixten Jinks daar nu zit, of zit er meer achter... Wat is het doel van deze ontvoering? Alles lijkt mogelijk. En net als denkt dat alles op zijn plek valt, wordt alles door elkaar gegooid!

"Schrijven is acteren op papier, acteren is schrijven op camera. Het is bij beide de kunst van het vertellen." ~ p105.

Ik hou van de manier waarop Bronja een verhaal aan je verteld en je gedachte weet te sturen tijdens het lezen. Ook Snuff was weer een geniaal verhaal die smaakt naar meer!!!

 

De Perfecte Buren - Patrice van Trigt

 

Sixten is jong, succesvol, arrogant én een getalenteerd schrijver. Een vaste schare fans overal waar Sixten zich laat zien, de jonge vrouwen bieden zich letterlijk aan hem aan. En Sixten is zelfverzekerd genoeg om daar ook geregeld op in te gaan. Het boeit hem totaal niets wat anderen over hem zeggen of wat ze van hem vinden. Hij heeft vrienden maar ook zeker vijanden.

Als hij tijdens een signeersessie in een boekenwinkel wordt aangesproken door de mysterieuze Elin hoeft hij dan ook niet lang na te denken en laat hij de boel de boel. Hij gaat met haar mee en laat een woedende winkelier achter. Sixten verheugt zich op wat komen gaat maar dan komt hij in het meest macabere scenario terecht dat niemand had kunnen bedenken, alleen in het geval van Sixten ligt het nét een tikje anders…..hij bedenkt zoiets dus wel!

Het is tijd voor wraak, zieke mindgames, het maken van keuzes en overleven.
Maanden geleden wist iedereen dat dit boek van Bronja eraan zat te komen. Ook als het gaat om andere zaken dan het schrijven van boeken weet ze de spanning behoorlijk hoog op te bouwen……..wachten duurt dan lang. Als liefhebber van het eerste uur als het op ‘De dode kamer’ aankomt was mijn nieuwsgierigheid enorm. Maar ‘SNUFF’ zou anders zijn, heel anders. Maar dat het zó zou zijn……hoe krijgt ze het bedacht!

Een dun boekje met een donkere duistere cover die de fantasie al van meet af aan prikkelt. Het is zeker geen gezellig romantisch verhaaltje, alleen de titel zegt natuurlijk al iets heel anders dan dat. Geïntrigeerd begon ik te lezen om het vervolgens pas weg te leggen toen het uit was. Een gevoel van WT* overheerst…..wát maakt ze me nou klaar!? Ik pak het boekje en lees het nog eens. Niet dat ik het niet goed vindt of dat het niet klopt, integendeel zelfs! Maar heb ik het wel goed begrepen? Aan de ene kant luguber, ziek en onvoorstelbaar maar aan de andere kant heel menselijk en tegenstrijdig. De personages zijn geen regel teveel of te weinig aanwezig, je krijgt als lezer een kijkje in wel heel bizarre omstandigheden, geen woord zonder doel. Alles is perfect gedoseerd en op elkaar afgestemd. De spanning zorgt ervoor dat je in een ijzingwekkend tempo het boekje verslindt. En dan ineens zit je daar, het is uit…….. De plot was eigenaardig geniaal. Snel, onvoorstelbaar en maar heel moeilijk onder woorden te brengen. Meer kan ik er gewoon niet van zeggen, dan ga ik teveel vertellen en dat moet niet.

Dus rest mij niets anders dan uit te leggen hoe bijzonder “SNUFF” is. Want hoe kan het toch zijn dat je in een dergelijk dun boekje in zo’n rap tempo meteen in het verhaal zit, dat je het niet weg kunt leggen? Niks subtiele inleiding, nee je wordt er meteen volop ingetrokken. Dat de hoofdpersonages meteen onder je vel zitten om daar te gaan zitten wroeten en je te triggeren in je hersenspinsels, dat je gaat gokken (fout natuurlijk, ik geef het toe) naar de plot? De onderlinge verstandhoudingen, de intriges, de verrassingen, de motivatie zoals wraak en verdriet en wat nog meer. De verwijzingen naar de akelig indringende trailer naar delen in het verhaal en andersom zijn van dien aard dat ik me afvraag wat er het eerste was. Net zoals met de kip en het ei. Hoe dan ook, het past bij elkaar. Het klopt.

Afgelopen week vroeg mij iemand het boek SNUFF te beschrijven in drie woorden. De eerste woorden die bij me binnenkwamen waren; “apart, anders, geniaalplot” (is vanaf nu 1 woord) En vooral in dat laatste heeft Bronja mij gevangen met haar schrijfstijl. Je houdt ervan of je vindt het niks, dat gaat met dit verhaal zeker zo op. Het kan niet zo zijn dat je dit ‘wel aardig’ vindt, althans dat is mijn mening. Bronja beheerst een briljante manier met betrekking tot het neerzetten van intrigerende psychologische scenario’s en mindgames. Ik kijk er naar uit wat er nog meer in die lade verscholen ligt. Maar nu eerst naar deel 2 in de Project X trilogie!!! Ik kan niet wachten! Het mag duidelijk zijn dat ik hier dus helemaal weg van ben.

 

Graag gelezen - Mieke Schepens

 

Ik zat meteen in het verhaal. Wat een onderhoudende manier van schrijven. Je zit op het puntje van je stoel omdat je absoluut niets wil missen. Meteen vanaf het begin is het spannend en dat blijft zo tot de laatste bladzijde.

Wanneer de auteur je in het verhaal mee terug neemt in de tijd, is het belangrijk is om goed op te letten. Daar moet je vooral niets van missen. Mindgames is hier het woord! Deze auteur weet wat hier de betekenis van is en gebruikt deze kennis om al je bedenksels te triggeren. Je denkt op een bepaald moment dat je het weet, maar niets is minder waar!

Snuff is een belangrijk onderdeel in het boek. Je moet weten wat een snuff-movie is volgens Wikipedia:

'Snuff of snuffseks is een sadistische ondervorm van necrofilie waarbij iemand seksueel genot beleeft aan het verkrachten en vermoorden van een ander persoon. De uitdrukking 'snuff' is afkomstig van het Engelse 'to snuff out', wat letterlijk het snuiten of doven van een (kaars)vlam betekent (het afdekken met een kap zodat er geen zuurstof meer bij de vlam komt). In bredere betekenis betekent het elimineren, of zich ergens van ontdoen. Het slachtoffer wordt dus geëlimineerd, zijn of haar leven wordt 'gedoofd'. Een dergelijke sadistische voorkeur is theoretisch niet ondenkbaar. Bij waargebeurde lustmoorden en bij verscheidene seriemoordenaars speelt seksueel genot een grote rol bij het uitvoeren van gewelddadige handelingen.'

Dit boek ging niet direct over seks, maar het onderdeel 'snuff' was zeker aanwezig. Wat een fantasie heeft Bronja Hoffschlag!

Gewoon omdat het kan', is een opmerking in het boek die ik enorm heb kunnen waarderen in dit verhaal en die ook veel zegt over de wereld waarin we leven.