The Bookbabe - Cisz Strasters

 

"Ik heb me de afgelopen tijd allerlei scenario's in mijn hoofd gehaald en met allerlei mogelijkheden rekening gehouden maar dit verhaal is zo bizar dat het gewoon niet waar kan zijn." ~ p127.

Soms staat een boek al jaren op je wensenlijst en duurt het enorm lang voordat je hem eindelijk kan lezen en als je hem dan leest kan je je wel voor je kop slaan dat je hem niet eerder heb gelezen. De dode kamer is absoluut zo'n boek die ik al veel eerder had willen lezen! Terwijl ik nog bezig was in het eerste bestelde ik alvast het vervolg, in de angst dat ik niet gelijk verder kon. Want ondanks de 713 pagina's, je weet dat aan het einde het verhaal nog lang niet afgelopen kan zijn!!!

"Ik weet nog precies hoe ik hier terecht ben gekomen, waar en wanneer het is begonnen, op welke kruispunt Ik heb gestaan en welke afslagen ik heb genomen." ~ p470.

Gevoelsmatig bestaat het boek uit 2 delen. Het eerste deel verteld het verhaal van Lennart, de oudere broer, die leeft op n uitkering en zijn dagen door komt met roken, blowen, bier en goedkope wijn. Ondanks het weinige contact dat hij nog heeft met zijn broertje voelt hij direct dat er iets niet klopt als hij Misha niet te pakken krijgt. Heden er verleden tikken elkaar af in hoofdstukken, en je krijgt een steeds duidelijker beeld van de relatie die de twee broers hebben... Het tweede deel neemt je mee vanuit het perspectief van Misha, wiens verhaal iets later op de tijdlijn begint. Maar ook daar stuiter je als een bal tussen heden en verleden. De tijdlijn van dit boek is echt meesterlijk opgezet, het klopt echt tot in detail! Elk stuk word aangeduid met plaats en datum, bijna alsof het gewoon allemaal echt gebeurd is. De details zijn echt zo goed doordacht. Sommige stukken van Misha en Lennart overlappen elkaar, en ook als zijn de conversaties hetzelfde, de gedachtes van de broers kunnen niet meer van elkaar verschillen, wat het boek voor mij echt een absolute meerwaarde geeft.

"We worden wat we zijn door de keuzes, die we maken, maar waar worden wie we zijn door de dingen, die ons overkomen." ~ p518.

Ik weet gewoon niet goed hoe ik moet omschrijven hoe GENIAAL goed en geweldig dit boek is. Woorden verbleken bij de inhoud van De Dode Kamer, en alles wat ik nu nog schrijf is enkel nog een afgezwakte vorm van de waarheid. De details van het verhaal zijn zo goed, dat je bijna zou denken dat het op waarheid berust is. Om vanuit 2 perspectieven dit verhaal te kunnen schrijven, en het dan zo naadloos in elkaar over te laten gaan, dat kan enkel een meester auteur! Bronja staat voor mij per direct op een voetstuk, en komt daar hopelijk nooit meer vanaf.

 

Stympathica - Nienke Pool

 

"Niet vaak word je als lezer zo gegrepen door een boek dat pure fictie is. Het boek over twee broers die een moeizame verhouding hebben, zegt niets over mijn eigen leven.Ik heb nergens een houvast waarmee ik me kan vereenzelvigen. Ook de personages staan ver van me af: de een is een beroeps werkloze die door de jaren heen niets anders doet dan roken, drinken blowen en vrouwen versieren en relaties kapot maken. Zijn jongere broer Mischa is een succesvol architect die zwijgzaam het leven doorstaat.

Op het eerste oog zou geen boek verder van me af kunnen staan dan De dode kamer. En toch.. Toch greep het me vanaf het begin. Als lezer werd ik meteen gegrepen door de sfeer, de natuurlijke weergave van de personages en de spanning in hun relatie.
Als beginnend schrijver heb ik mijn ogen uitgekeken hoe iemand zo een debuut kan schrijven. Zoveel woorden die maar blijven boeien: Hoe doet ze dat? Zoveel tijden door elkaar heen gebruiken en toch wordt het nergens onduidelijk: Hoe doet ze dat? En die personages: ze zijn niet sympathiek of herkenbaar in de zin dat ik ze dagelijks tegenkom en toch ken ik ze vanaf pagina 1. Hoe doet ze dat?

De sfeer, de spanning, de opbouw, het verhaal: kortom alles aan dit boek zal nog een lange tijd onder mijn huid vastgeroest zitten. Deel 2 schijnt nog dikker te zijn dus die bewaar ik tot mijn volgende vakantie."

 

Grilev - Eva Krap

 

Bronja Hoffschlag is een van de debutanten die dit jaar veel stof doet opwaaien. Steeds meer lezers ontdekken haar psychologische thrillers, De dode kamer en Snuff, en zijn razend enthousiast. Het is bijna zoeken naar een speld in een hooiberg als je negatieve commentaren probeert te ontdekken. Deze zijn er vrijwel niet. Het is dan ook niet voor niets dat De dode kamer genomineerd is voor de Hebban|Crimezone Debuutprijs 2014. Nog ruim een maand en dan weten we of Bronja ook daadwerkelijk wint, maar het zou menigeen niet verbazen.

De dode kamer is het eerste deel van een trilogie en het gaat over de broers Misha en Lennart.
Op jonge leeftijd verliezen zij hun ouders aan de gevolgen van een auto-ongeluk en beiden komen ergens anders terecht. Lennart gaat bij een oom wonen, Misha komt in een pleeggezin terecht. De band tussen de broers is moeizaam te noemen, vooral omdat zij een compleet tegengesteld karakter hebben.

Lennart brengt de dag door met drinken, blowen en hij leeft van een uitkering.
Misha is slim en ambitieus en weet al snel een carrière op te bouwen.
Door deze verhoudingen loopt het contact tussen hen geen moment van een leien dakje. Als Misha op een dag verdwijnt is het hek van de dam en Lennart zet alles op alles om zijn broer te vinden. Het blijkt dat Misha ontslag heeft genomen en naar Amerika is vertrokken. Maar waarom en wat heeft hij daar te zoeken?

Uiteindelijk ontdekt Lennart de waarheid: zijn broer is gearresteerd voor moord. Toch kan hij geen moment geloven dat zijn broer echt tot zoiets is staat is, tot hij hoort dat Misha bekend heeft.

Misha bevindt zich ondertussen in een wereld tussen zwaar delinquenten en vecht dagelijks tegen demonen uit het verleden, vooral omdat hij al vijftien jaar een groot geheim met zich meedraagt. Zonder dat hij het doorheeft trekt hij ondertussen de aandacht van een seriemoordenaar, met alle gevolgen van dien…

De dode kamer is een ijzersterke psychologische thriller over twee broers met een haat-liefdeverhouding. Het verhaal wordt vanuit beide perspectieven beschreven waardoor je als lezer een uitermate goed beeld krijgt hoe verschillend hun levens zijn, maar ook dat je nooit weet waar de ander toe in staat is. Geheimen uit het verleden kunnen een mens verteren, zonder dat de ander daar ooit iets van gemerkt heeft.
Het verhaal wisselt tussen het heden en verleden, waardoor de spanningsopbouw op de juiste wijze gedoseerd is. Tel daarbij het enorme inlevingsvermogen van Bronja op, en je beseft dat je met een zeer sterk debuut te maken hebt. Sterker nog, het lijkt eerder alsof de auteur al jaren schrijft, de professionaliteit spat van de pagina’s af.

Mocht jij Bronja nog niet ontdekt hebben, en ben je een liefhebber van goed doordachte psychologische thrillers, dan weet je wat je te doen staat. Inmiddels is haar tweede boek, Snuff, ook verkrijgbaar. Het tweede deel van de trilogie staat gepland voor voorjaar/zomer 2015.

 

Barnie's Blog - Mike van Barneveld

 

Je hebt alles wat je hartje begeert. Je bent jong, hoog opgeleid en je verdient bakken met geld. Alles wat een mens zou willen…zou je denken. Toch kan dit alles de hoofdpersoon uit dit boek niet gelukkig maken. Hij is slechts op één ding uit, wraak. En niet in een opwelling, maar hij heeft er jaren aan voorbereiding voor uit getrokken en alles tot in het kleinste detail gepland. Nadeel alleen is dat hij nu in de gevangenis zit in de VS en tegen een 20-jarig verblijf daar aan moet kijken.

Maar op wie wil hij wraak plegen? En is het er één of zijn het er misschien meerderen? En waarom?

De hoofdpersoon in dit verhaal is Misha Larsen. Zijn ouders zijn toen hij nog jong was allebei omgekomen bij een auto-ongeluk. Nu heeft hij alleen zijn broer Lennart nog. Alleen is Lennart alles wat Misha precies niet is. Hij is werkeloos, heeft geen cent te makken en van iets plannen lijkt hij nog nooit gehoord te hebben. Het lijkt erop of de broers niet mét maar zeker ook niet zonder elkaar kunnen.

Lennart heeft in eerste instantie geen enkel benul van wat Misha van plan is. Hij kan überhaupt weinig hoogte krijgen van zijn jongere broer. Zijn ze in de tijd dat hij in een pleeggezin verbleef te ver uit elkaar gegroeid? Als hij al een tijd niks van Misha gehoord heeft, gaat zijn rol als ‘beschermende oudere broer’ toch knagen. Er is niets niets in de haak. Na enig onderzoek lijkt het er op dat Misha tegen een ieder verteld heeft dat hij op vakantie was naar de VS, maar dit bleek slechts een dekmantel voor iets anders. Maar voor wat?

Het begin- midden- en eindstuk zitten steengoed in elkaar, alleen ondanks dat dit boek heel goed als een opzichzelfstaand boek gelezen kan worden, moet je als lezer niet vergeten dat het slechts het eerste deel uit een trilogie is.

In eerste instantie is het een boek van een dusdanig dik formaat dat menigeen hem wellicht zou laten liggen. Dat zou echter zonde zijn, want het is een juweeltje van een psychologische thriller. De plot zit erg subtiel in elkaar. Stapje voor stapje lijk je het hele proces beter te gaan begrijpen. Wat is er gebeurd en waarom? Hoffschlag lijkt je steeds iets meer informatie te geven, maar op het moment dat je denk ‘ja ga door’ dan trekt ze haar keutel toch in en blijf je met weinig nieuws over. Denk je… Want alle kleine stukje bij elkaar maken toch ook een duidelijk(er) plaatje.

Maar de wil om het te weten en de kleine cliffhangers aan het einde van elk hoofdstuk zijn geweldig. Ook de hoofdpersonen zijn prachtig uitgewerkt. Van twee totaal onbekende personen lijken het aan het einde twee familieleden van je geworden te zijn. Ik zal ze nog gaan missen ben ik bang. Verder zitten er in het boek, op een paar kleine schoonheidsfoutjes na, geen hinderlijke taal- en spelfouten in en is het boek, mede door de prettige schrijfstijl van Hoffschlag heel fijn leesbaar.

Al met al is De Dode Kamer een steengoed debuut en absoluut het lezen waard. Laat je alsjeblieft niet afleiden door de dikte of de onbekendheid van de schrijfster, want van Bronja Hoofschlag gaan we zeker meer horen. Ik kijk sowieso uit naar het tweede deel. De Dode Kamer is een boek dat met recht 5 sterren verdient!

Oudere recensies